Begin vorig jaar ben ik op zoek gegaan naar hulp. Ik maakte mij zorgen over mijn vagina en dacht dat er misschien iets niet goed was van binnen. Ik had namelijk nog nooit gemeenschap gehad met een jongen. Het lukte niet, het leek wel of mijn vagina ingang te smal was en als een jongen dan probeerde in mij te komen deed dat ontzettend pijn. Een soort van schrijnende pijn. Ik reageer vaginistisch. Onbewust trekken mijn spieren in mijn vaginawand zich samen waardoor de ingang van mijn vagina zich als het ware afsluit. Via de fysiotherapeut werd ik door gestuurd naar een bekkentherapeut en een seksuoloog. 

Eigenlijk was er nooit iets aan de hand met mij. Een zorgeloos leventje wonend bij mijn ouders met wie ik een hecht contact heb. Ik heb veel vriendinnen en op school had ik met iedereen eigenlijk wel een goed contact. Ik kon goed meekomen, maar ik was perfectionistisch en precies. Toetsen, cijfers, opdrachten, huiswerk en werkstukken, alles moest goed en eigenlijk nog beter zijn. Ook later binnen het vervolgonderwijs was ik altijd aan het leren en haalde ik goede cijfers.

Ik denk dat ik een jaar of 16 was toen ik anders naar mezelf ging kijken. Ik werd onzeker over mijn lichaam en raakte in een soort strijd met eten. Ik wilde slank blijven, want dat was eenmaal het ideaal beeld. Je was mooi als je dun was en dat ging echt in mijn hoofd zitten. Ik ging steeds minder eten en steeds meer sporten. Ik had daar controle over. Ik had een heel ander beeld van mezelf dan andere mensen in mijn omgeving hadden. Ik vond mezelf dik en moest dunner worden. Terwijl iedereen zich zorgen om mij maakte, had ik het gevoel de hele wereld aan te kunnen. Ik leefde in een eigen wereldje van calorieën tellen, wist precies wat er in het eten zat, loog over wat ik gegeten had en gooide op school mijn eten weg. Ik werd benauwd als ik soms meer moest eten, bijvoorbeeld op een feestje of bij vriendinnen. Ik had dan geen controle over het eten en dat vond ik vreselijk. Het duurde een hele tijd voor ik door had waar ik mee bezig was. Ik weet nog goed hoe ik tijdens een vakantie op Ibiza door vriendinnen werd geconfronteerd met mijn eetprobleem. Mijn vakantie was verpest toen zij aangaven dat ik niet goed bezig was met mijzelf en mijn lichaam. Toch zag ik ook in dat ze mij echt wilde helpen. Daar ben ik ze ook nu nog heel dankbaar voor. Na die vakantie ben ik via de huisarts door verwezen naar een diëtiste. Ik woog toen 39 kg bij een lengte van 1.65 m. In 1,5 jaar tijd leerde ik mijn eetmomenten in te plannen en minder calorieën te tellen. Het heeft wel jaren geduurd voordat ik het eetprobleem echt “los” kon laten.

Ik was 21 jaar was toen ik mijn eerste vriendje kreeg. Ik herinner mij dat ik wel vaker sjans had met jongens en dat ik er wel mocht zijn. Alleen zelf was ik daar niet mee bezig. En als ik dan eens met een jongen zoende, bleef het daar bij. Ik was niet bezig met seksualiteit of het ontdekken van mijn lichaam. Op school hadden we er wel lessen over en ik heb ook wel wat mee gekregen van mijn ouders, maar veel werd er thuis niet over gepraat. Mijn vriendje en ik waren close, knuffelden, zoenden en sliepen samen. Het heeft maanden geduurd voor ik uit de kleren durfde te gaan. Het moest trouwens wel donker zijn. Wat vond ik het eng zijn penis aan te raken en ook het hebben van gemeenschap lukte niet. Het leek wel of zijn penis ergens tegen aanstootte. Soms dacht ik wel eens ‘druk maar door’ misschien is dat goed en wordt de ingang breder op het moment dat de penis er een keer in is geweest. Maar ook dit ging niet. Het is niet de reden geweest dat onze relatie stopte, maar het heeft wel meegespeeld. Hij miste iets in de relatie. Die opmerking heeft nog wel een tijdje door mijn hoofd gespeeld.

Een tijd lang heb ik geen relatie gehad. Het ging goed met me. Ik leerde van mijn lichaam te houden en in te zien dat ik er mag zijn zoals ik ben. Er waren jongens met wie ik zoende en ik heb nog even samengewoond. Maar het hebben van gemeenschap is nooit gelukt. Ik heb zoveel pijn gehad na pogingen tot gemeenschap. Ik moest mijn vagina afblussen met een nat washandje om de pijn een beetje te verzachten. 

Met een vriendin heb ik voor het eerst gesproken over mijn onzekerheden op seksueel vlak. Ik dacht dat mijn vagina te smal was voor penetratie van een penis. Het was een emotioneel gesprek, maar het luchtte op. Eerder had ik niet stil gestaan bij het niet lukken van het hebben van gemeenschap. Op advies van mijn vriendin ben ik hulp gaan zoeken. Ik kreeg te horen dat ik vaginistisch reageerde en werd verwezen nar een bekkentherapeut en seksuoloog. Ik was overdonderd.

Bij de bekkentherapeut krijg ik tips en oefeningen voor thuis mee. Ik oefen met pelotten. Dit zijn een soort van plastic kokers in verschillende maten die je in je vagina brengt. Het doel is je bekkenbodemspieren op te rekken en te leren ontspannen. Ik ben mij meer bewust van mijn bekkenspieren en het aan- en ontspannen van deze spieren verloopt steeds beter. Bij de seksuoloog praat ik over mijn gevoelens, mijn ontwikkeling in de puberteit, mijn relaties en mijn onzekerheden. Ik heb meer kennis gekregen over seks en opwinding, maar het belangrijkste is dat ik over seks heb leren praten.

Nu bijna een jaar verder, kijk ik terug op de vele stappen die ik heb genomen. Ik ben heel blij dat ik hulp ben gaan zoeken voor mijn probleem. Ik dacht dat ik de enige was met vaginisme, maar ik weet dat er meer vrouwen zijn met dezelfde klachten.. Ook ben ik meer gaan lezen over seksualiteit en ben ik meer gaan kijken naar en ontdekken van mijn vagina. Er is geen schaamte meer over dit deel van mijn lichaam en ik kan ook heel goed praten over seksualiteit merk ik. Ik heb een aantal vriendinnen en collega’s in vertrouwen genomen en verteld over mijn vaginisme. Ook mijn ouders heb ik het verteld, dat was een enorme opluchting. Het is fijn er met mensen in je omgeving over te praten. Ik ben nog steeds in behandeling, maar ik ben al een heel eind op weg. 

Ik heb het laatste jaar een aantal korte relaties gehad. Ook op dit moment heb ik een leuke relatie wat heel goed voelt. Ik hoop eens een gezin te hebben, maar dat komt als ik de ware ontmoet. Mogelijk dat ik nog eens kan genieten van gemeenschap. Al heb ik wel geleerd dat seks heel veel meer is dan alleen gemeenschap hebben. Die alternatieven zijn heel leuk en interessant.